Op 27 augustus 2019 was het weer zover. De zoveelste nieuws- c.q. TV uitzending waarin het ging over het “feit” dat vlees eten slecht is voor het milieu.

Niet vlees eten is het probleem, maar met meer dan zeven miljard mensen (vlees)eten is het probleem

In de hele discussie over vlees eten en andere discussies over milieu en duurzaamheid wordt veelal voorbij gegaan aan het onderliggende en werkelijke probleem. Vlees eten, vissen, stoken met hout, etc is eeuwenlang geen enkel probleem geweest. Het grote probleem is ontstaan bij de industrialisatie en de enorme bevolkingsexplosie sinds die tijd waardoor het redelijke evenwicht op aarde volledig is verstoord. Pas rond 1804 werd de grens van 1 miljard wereldburgers geslecht en pas na de start van de industrialisatie in de 2e helft van de 19e eeuw ging het hard, gevolgd door een explosieve bevolkingsgroei in de 20e eeuw. Met zevenenhalf miljard mensen (vlees)eten is een probleem en al die dieren voederen die door die miljarden mensen worden opgegeten. Dat is dé kern van de milieu- en duurzaamheidsvraagstukken.

Men zou er goed aan doen om eens veel serieuzer na te denken hoe men die bevolkingsgroei kan indammen en liever het aantal wereldburgers kan doen afnemen.

Groene types die hameren op milieu en duurzaamheid maar zelf wel meer dan 2 kinderen hebben (zoals bijvoorbeeld Jesse Klaver van Groenlinks) kan ik dus minder serieus nemen omdat ze zelf het slechte voorbeeld geven. Niets iets slechter voor het milieu dan het krijgen van kinderen en al helemaal als dat meer dan 1 kind per persoon (2 kinderen per stel) is *). Lees verder “Vlees eten is niet slecht voor het milieu” →

Onderstaand een eerder gepubliceerd artikel dat eigenlijk nog steeds actueel is:

Moet het meerpartijenstelsel op de schop?

Ik heb al eerder over de nadelen van het meerpartijenstelsel in Nederland geschreven. In de aanloop naar de Tweede Kamer verkiezingen van 12 september hoor ik om mij heen steeds meer mensen klagen over dit meerpartijenstelsel. Mensen hebben steeds meer het idee dat ze niet weten waarop en waarvoor ze stemmen.

En dat is begrijpelijk. Als je al een partij kunt vinden die (redelijk) bij je past (via de stemwijzer was ik het met de best passende partij slechts voor 60% eens), dan is het 1) de vraag of die partij gaat regeren en 2) hoeveel van je standpunten overeind blijven na de coalitievorming. Er is dus wel wat voor een 2 of 3 partijenstelsel te zeggen. Dan ben je het misschien ook niet geheel eens met een partij, het is wel duidelijk waar je voor kiest en na de verkiezingen kan de winnaar aan de slag gaan om zijn standpunten uit te werken. En als de meerderheid van de kiezer de uitwerking niet goed vindt, kan deze winnaar bij de volgende verkiezingen weer worden weggestemd.

Wat mij betreft mag het aantal politieke partijen drastisch worden teruggebracht en de drempel om deel te nemen aan de verkiezingen dan wel zetels te krijgen in de Tweede Kamer flink worden verhoogd.

Er is de laatste maanden nogal gedoe geweest over de zogenaamd onevenredige bijdrage die ouderen zouden moeten leveren aan de bezuinigingen.

PvdA-leider Diederik Samsom werd ook hard aangevallen om zijn vermeende uitspraken dat ouderen de rijkste groep van Nederland vormen.

Of hij dit nu gezegd heeft of niet, het is volgens cijfers van het CBS gewoon waar.

Wel is het zo dat ouderen met een aanvullend pensioen relatief stevig moeten inleveren. Maar is dat dan zo erg? De ouderen met een aanvullend pensioen hebben hun hele leven een te lage premie betaald vanwege verkeerde onderliggende berekeningen. Waarom zouden jongeren daarvoor moeten opdraaien? De jongeren kunnen alleen maar dromen van zo’n verhouding tussen pensioenpremie en -uitkering. Lees verder “Ouderen moeten niet zeuren en realistischer zijn” →